Fairblog: Zeeziek het want in
Na vier dagen aan de wind varen waarin het uiterste van de bemanning werd gevraagd, zeilen we nu downwind, oftewel een lekker bakstag koersje.
zodra we de baai van Douarnenez uit kwamen kon ik het op sommige gezichten al zien: zeeziek en niet te weinig ook. Dit stabiliteits probleempje zou zich uitbreiden totdat alleen de stuurmannen en kapitein nog niet hadden uitgeslikt. Gelukkig konden de meeste medepassagiers nog wel aan touwen trekken, en zelfs het wand in. Want dat wand in, dat moest wel de eerste dagen, dan weer overstag dan de Royal, bob, upperbob dr af, dan weer al die zeilen er weer op.
Steeds weer zeil zetten en verminderen, we waren lekker bezig met z´n allen. In de regen met een soms straffe zuidwester wind. Deze wind gebruikten we om naar het westen weg te komen. Om een depressie heen die ergens voor de kust van Spanje zit. En het lijkt nog te lukken ook, het snode plan van Fransois. Vanacht om 4 uur uit mijn kooi wakker gemaakt en ik hoorde voor het eerst ineens dat deuntje weer. Dat fluitdeuntje van Robin Hood. Ja hoor de roerganger had het naar z´n zin! Mijn kop boven het dek uitgestoken begreep ik waarom: opklaringen en rustiger weer.
De wind komt nu van achteren en met deze wind koersen we nu zuid, echt zuid. De bemanning eet en drinkt weer goed, er klinkt weer gelach in de de Galley en achter het roer. De verhalen komen weer los over vroeger,over later. En er word gezongen! er klinken weer liederen op die grote oceaan. De zon is doorgebroken en we kunnen weer eens wat aan het onderhoud van de boot doen.
De oceaan heeft vele manieren om haar grootsheid te laten zien, en deze manier vind ik het mooist: lange golven van achter, surfen door die golven en de blik op oneindig.
#Fairtransport @SaskiaPoelman
Wiebe Radstake
