Marga zeilt: Kennismaking met Sint Lucia
We arriveren dinsdagochtend 4 december in Sint Lucia. We worden opgewacht met fruit en uiteraard een alcoholisch drankje. We houden een pontoonparty met de boten die ook net gearriveerd zijn. En vrienden van boten die al eerder gearriveerd zijn. Dat zijn er 24, dus nog niet zo veel. Daarna ga ik douchen en op zoek naar een restaurant waar ik rustig kan zitten en wat eten en drinken. Er zijn een paar restaurants bij de haven langs het water. Overal is WiFi. Eerst even geld halen bij de bank. Dat lukt. Ik loop een rondje door een soort klein dorp dat er bij de haven is. Er zijn onder andere een chandlery, supermarkt en een bank. Aan het einde is er een plek waar wasmachines en drogers buiten staan. Een paar dames runnen de zaak. Ze rijden in een golfkarretje over de steigers om de was bij de boten op te halen en brengen het ook weer terug. Ik wil graag zelf mijn was doen. Dat kan ook. Maar nu niet, want ze hebben het druk. Na vijven of morgenochtend vanaf half acht. Morgen lijkt me een strak plan. Ik vind een plekje op het terras van Café Ole en eet en drink wat. De WiFi doet het aardig. In de loop van de middag gaat het regenen. Het ziet er niet naar uit dat het voorlopig op houdt. Dus ik hou het maar gezien voor vandaag. Na twee weken maximaal vijf uur achter elkaar geslapen te hebben, is dit een mooi moment om nu wat langer achter elkaar te slapen. Terwijl de regen op de boot tikt.
Woensdagochtend 5 december word ik wakker als het licht is. Ik neem mijn wasgoed mee en ga eerst langs het toiletgebouw. Daarna loop ik naar de wasserette. Ik ben net op tijd voordat de dames aan hun ronde beginnen. Ze helpen me met de was in de machine doen en opstarten. Zij doen het in de droger en over een uurtje kan ik het op komen halen. Dan komt Malcolm aanlopen en ook hij wordt geholpen met de was. Malcolm wil vandaag even gaan kijken bij het hotel wat hij geboekt heeft. Als de dames horen welk hotel hij geboekt heeft, vertellen ze dat het gesloten is. We ontbijten samen. Na een uurtje ga ik de was ophalen en terug naar de boot. Malcolm zou Simon helpen met de boot, maar is nog niet terug. Wat raar is. Ik loop terug en kom hem druk in de weer tegen. Zijn hotel is inderdaad dicht. En hij moet ander onderdak zoeken voor de komende week als zijn vrouw overkomt voor een weekje vakantie. Onderweg kom ik Jan tegen. Hij is bezig met het regelen van een tour over het eiland. Het lijkt me wel wat. Ik wil wel graag mee als het kan. Het kan. Alleen nog even afwachten hoe laat en wat het kost.
Ik vertrek rond het middaguur voor een wandeling naar het dorp vlakbij. De haven uit en dan rechtsaf langs de weg. Niet ver wandelen is een supermarkt. Het is er lekker koel en uit de luidsprekers komt kerstmuziek. Ik loop verder en kom bij het centrum waar een shoppingmall is. Er is een grote supermarkt en nog wat meer winkels. Ik vind er naast de barbershop ook een hairdresser. Ze hebben tijd om mijn haar te knippen en doen dat ook nog best aardig. Met een lekker kort en uitgedund kapsel vervolg ik mijn ontdekkingstocht. Die duurt niet lang. Ik heb wel zin in wat eten en drinken. Er is een Sportcafé wat er wel aardig uitziet. Ze hebben er WiFi. Op grote tv schermen is er overal om me heen voetbal. Ik bestel kip van het menu van de dag. Het smaakt prima. Ik zit op een soort veranda. Het regent en niet zo’n beetje ook. Het komt met bakken naar beneden. Ik neem nog maar een cola zero. Als het uiteindelijk droog wordt, is het wel tijd om terug te gaan naar de haven. Ik wil voor donker terug zijn en dat duurt niet lang meer. Onderweg kom ik iemand van de Lalluna tegen, die samen met haar dochtertje naar het strand is geweest. We lopen gezamenlijk verder. Als we bij de haven aankomen is het al bijna donker. Zo snel gaat dat. Er is happy hour in het “dorpje” bij de haven. Een soort staande receptie, maar dan feestelijker. We belanden daarna met Jan nog bij de Polen aan tafel. Maar uiteindelijk gaan we met zijn vieren bij Elena’s, een van de restaurants bij de haven eten.
Donderdagochtend 6 december ben ik weer op tijd wakker. Om kwart over negen start de tour die Jan heeft geregeld. We zijn met acht. Vier Polen, een Spanjaard en Jan van de “Per Sempre”, Cecilia van de Rokhea en ik. We gaan op weg in een busje. Langs de oostkust naar het zuiden. De eerste stop is in Castries. Er is een overdekte markt met kleding, souvenirs en ook groente, fruit en kruiden. We hebben een half uur om rond te lopen. We stoppen nog in het centrum bij het plein in het midden de stad en ik loop de kerk in. En gaan dan weer verder naar het zuiden. De weg gaat omhoog en bij de volgende stop is er een mooi uitzicht over de baai van Castries. Langs de weg worden souvenirs verkocht. De ARC is coming. Dat hoor je overal. De lokale bevolking doet zijn best om een graantje mee te pikken. Na een tijdje gaan we weer. We rijden langs bananenplantages en overal zijn kokospalmen. Dat is naast het toerisme waar Sint Lucia haar inkomsten uit genereert. Vroeger was er suikerriet, maar daar was te veel concurrentie voor, dus zijn ze wat anders gaan doen. Het eiland is ruig en groen. Er is een zorgvuldig beheer. Als er bomen gekapt worden dan komen er ook weer bomen terug. Dit alles om erosie en modderstromen zoals ik die ken van Sint Maarten te voorkomen. We stoppen in Anse la Raye. Ook hier weer een hele straat met kraampjes met dezelfde souveniers. Er is een mooie baai met schitterend strand en ook hier weer een kerk. Zeventig procent van het eiland is katholiek en overal staan kerken. Het is van origine een Frans eiland. Vandaar. De begraafplaatsen zijn ook net als in Frankrijk allemaal boven de grond. Veel doet aan Frankrijk denken, hoewel de voertaal Engels is, de auto’s voor mij aan de verkeerde kant van de weg rijden en het eiland duidelijk Amerikaans georiënteerd is. Het is een schattig plaatsje met kleurrijke huizen. We gaan weer verder. In de verte de Piton. De berg van Sint Lucia, die je ook terugziet in de vlag. We stoppen bij een botanische tuin. We lopen naar boven. Er is een waterval. Het ziet er allemaal even mooi en verzorgd uit. De laatste stop is in Safriere. Ook dit plaatsje ligt aan een mooie baai. Het restaurant waar we lunchen ligt aan het water en heeft een mooi uitzicht over de baai. Naast onze tafel staat een kerstboom en een kerstman. Je mag er niet aanzitten. Het eten is niet geweldig, maar het is wel gezellig. Als we uit geluncht zijn is het al laat in de middag en rijden we in een keer terug. Langs de bochtige weg, die omhoog en omlaag gaat met aan beide zijden mooi uitzicht over de bergen en dalen met tropische begroeiing. Allemaal erg mooi. Het was een super leuke dag. ‘s Avonds eet ik samen met Simon weer bij Elena’s. Malcolm is met zijn vrouw ergens in een hotel ingetrokken.
Vrijdagochtend 7 december ga ik mee met de kennismakingstour georganiseerd door de World Cruising Club. Om negen uur vertrekken we met een busje naar het noorden. We stappen uit bij het uitzichtpunt boven op Pigeon Island. In de verte zie je Martinique liggen. Aan de andere kant zijn een aantal mooie baaien. Je schijnt er mooi te kunnen snorkelen. We rijden door naar een super mooi resort. We worden ontvangen met een warm nat doekje en een rumpunch. Die sla ik allebei maar over. Er is een kleine rondleiding door het hotel. Het valt buiten mijn budget, dus ik heb het al gauw gezien. De WiFi doet het ook niet. We vervolgen onze weg door de buurt vlak naast de haven. Daar is elke vrijdagavond, vandaag dus, muziek met vis eten en uiteraard ook drank. Er is ook een strand. Het busje rijdt verder langs de weg naar het zuiden waar ik gisteren al gewandeld heb en verder. Aan het einde is de Spinnakerbar. Daar keert het busje. Terug bij het centrum vraag ik of ik er uit mag. Tijd voor koffie en wat te eten. Ik ga een soort Starbucks binnen. De airco staat aan. Ik bestel een koffie en wat te eten. De koffie is prima en het ontbijt ook. De WiFi is er razendsnel. Eindelijk voor het eerst sinds Las Palmas weer een een goede en snelle internetverbinding. Ik kan foto’s en video’s uploaden. En zo ben ik een tijdje bezig.
In de loop van de middag loop ik nog naar het einde, naar Spinnakers. Er is een mooie baai met strand, waar veel boten voor anker liggen. Bij Spunnakers wordt de vloer geveegd en het restaurant wordt klaar gemaakt voor de avond. De meeste tafels zijn gereserveerd. Ik vertrek snel weer en loop terug naar de haven. Er is een sundowner party. Ik blijf echter steken op de steiger, waar er met de Polen gedanst wordt. Als ik bij de sundowner party aan kom, is de drank al op en ben ik net op tijd om samen met een twee gezinnen naar de wekelijkse streetparty in Gros Islet te lopen. Ik eet barracuda met salade en het lukt me een flesje water te scoren. Het is gezellig en we lopen daarna gezamenlijk terug. Ik zit nog een tijd buiten op de boot en schrijf dit blog. De temperatuur is aangenaam, er staat een lekker windje en het is droog. Van alle kanten klinkt muziek. Het is vrijdagavond en overal is het feest.
Marga van Rijssel
