Hondenwacht 29 – Snuiven naast de boot

schilderij: Manu Baeyens
schilderij: Manu Baeyens

Kiezen moet. Het kan niet anders. Want dit schip vaart de wereld rond en ik ben aan boord. Dus als ik niet kies om ergens af te stappen, reis ik mee naar Marokko, de Canaries, Barbadeos, de Cariben, Panama, Galapogos en verder, verder. Altijd is er een volgende bestemming, een volgend traject, een nieuwe zee, een andere oceaan, weer een eiland, weer een haven, weer een nieuwe lucht, een nieuw soort blauw in het water, een nog witter zeil aan de horizon.

Deze reis heeft voor mij geen logisch einde, er is alleen een keuze, een besluit om te stoppen. Een plan heb ik niet. Dus wacht ik tot ik voel dat het genoeg is, dat ik verzadigd ben en stop met eten. Nee dank je, geen toetje, nee ook geen koffie met chocolade, het was heerlijk, dank u, maar ik ben voldaan. Dan pak ik mijn tas in en ga van boord. Zonder spijt, maar in de zekerheid dat ik als ik had gewild nog ruim een jaar mee had kunnen reizen. Dan stop ik om weer een ander leven te gaan leiden, om mijn leven door te leven, zonder boot, zonder zee, aan wal, op vaste grond. Is dat een keuze?

Buiten als ik de nachtlucht diep inhaleer, snuift er iets naast de boot. Ik zie een zog dat oplicht als het ons snel voorbij zwemt, onder de boot doorduikt en aan de andere kant in een golf weer boven komt.

Peter Veen

(Wakker blijven tijdens de Hondenwacht is soms lastig. Schrijven heeft me geholpen, het resultaat ervan lees je hier iedere week. Op welk schip ik was en waar? Check de intro voor meer informatie.)

Reacties

Reacties