‘Zo begon mijn liefde voor het wedstrijdzeilen’

dilara J22

Januari 2012 in Düsseldorf begon de ellende. Ik zat net in mijn laatste jaar voor bachelor HBO, kwam net terug van een jaar in het buitenland en in februari begon mijn stage in Rotterdam. Omdat ik vrijwel al mijn geld in Londen en Oslo had uitgegeven, moest ik weer even snel wat verdienen. In Duitsland (daar kom ik vandaan) doen veel vrouwelijke studenten dat op een van de duizenden beurzen die wij hebben. Dus toen ik de advertentie van de BOOT Düsseldorf zag, hoefde ik niet lang na te denken. Het werden negen hele lange dagen. Tot dat moment had ik nog nooit op een zeilboot gestaan, laat staan dat ik begreep waarom mensen hier nou in vredesnaam zoveel geld voor betalen.

Ik stond dus negen dagen in mijn jurkje achter de balie lief te glimlachen

Vooral elke keer als bezoekers ervan uitgingen dat ik verstand van boten had. Niet dus. Maar lief lachen helpt wel. s’Ochtends voordat de beurs begon, mochten wij bij de boten kijken: dat was wel heel gaaf. Maar aan het einde van deze anderhalve week was ik vooral gesloopt en snapte ik nog steeds niks van boten. Alleen dat ze duur waren en er blijkbaar enorm veel mensen veel geld voor over hadden.

Terug in Groningen voor mijn pre-Master besloot ik toch eens lid te worden van éé van die studenten of sportverenigingen. De keuze was voor mij tussen roeien en zeilen. Toen besloot ik toch maar dat zeilen misschien wel leuker is: kan je op een mooie zomerdag ook nog lekker borrelen aan boord met je vrienden.

Het was een steile leercurve en een intens stijgende lijn

Ik werd lid bij GSZ Mayday en werd meteen in de gekke studentenwereld van Nederland gegooid. Dit had ik dus niet verwacht. Bij het Introkamp werd ik ingedeeld op de m16 van Johan. Het woei vrij hard en hij vroeg “ben je snel bang?” Ik zei: “dat zien we wel, dit is mijn eerste keer op een zeilboot”.

Vanaf dat moment was ik helemaal verkocht. Al snel nam ik deel aan een CWO cursus in de Valk en probeerde zoveel mogelijk op het water te zijn. Vooral bij evenementen waar je niet per sé goed voor moet kunnen zeilen en ik volgde nog meer CWO cursussen.

Omdat het allemaal nog niet druk genoeg was (dacht ik), ging ik in mijn Masterjaar nog een bestuursjaar te gaan doen bij Mayday. En het leek mij ook een enorm goed idee om als voordekker in het J22 wedstrijdteam te zeilen. Wat een fantastisch jaar was dat. Ook al moest ik bij onze eerste wedstrijd – de warming up in maart – eerst even een rondje zwemmen in de Braassem.
Het hele jaar door mocht ik aan de tofste evenementen deelnemen zoals de Van Uden Reco, het SLAK, NSK Matchracen, Zeilen en Teamzeilen en noem maar op. Het was een steile leercurve en een intens stijgende lijn.
Het spannendst was dat ik met de J22 van Orionis uit Amsterdam het WK J22 in Travemünde mee mocht varen.

Ik probeer zo veel mogelijk op het water te zijn om al die jaren in te halen, waarvan ik me nu realiseer dat ik die heb gemist

Dit is het begin van mijn liefde voor het wedstrijdzeilen. Sindsdien probeer ik zoveel mogelijk op het water te zijn om al die jaren in te halen, waarvan ik me nu realiseer dat ik die heb gemist.

Op dit moment woon en werk ik in Brussel, wat vergeleken met Groningen helemaal niet zo ver weg is. Zo heb ik gelukkig de kans om op een J22, de Jotenbot, mee te varen en heb ik met 3 vriendinnetjes een Yngling geleased. Hoeveel geluk kan je hebben dat ook nog beide WKs dit jaar in Nederland gevaren worden? Dit word echt een fantastisch jaar.

Dilara Tuna

 

 

Reacties

Reacties