Van boord? Aan wal?
‘Nog steeds aan boord?’
Elk jaar keert deze vraag terug op de winterbijeenkomst van het Zeilersforum. Ik antwoord met een simpel ja. Dit jaar denk ik meteen aan een andere vraag/opmerking die we de laatste tijd krijgen, maar dan van niet-zeilers: ‘Jullie willen zeker weer in een huis wonen?’ Je hoort aan het eind van de zin nog net een vraagteken. Waarom wordt dit gevraagd? Omdat we af en toe verblijven in een appartement.
Jullie willen zeker weer in een huis wonen?
Zo nu en dan moeten we in de buurt van familie in een verpleeghuis zijn en dan overnachten we in een appartement. Uiteraard is dat op enige afstand van onze huidige ligplaats, want waarom zouden we anders met ons koffertje kleren een appartement betrekken…..
Het lijkt erop dat anderen denken: omdat jullie genoeg hebben van het leven aan boord!
Zelf zijn we ons niet bewust van dergelijke gevoelens. Maar leg dat maar eens uit aan de argeloze walbewoner, die er weinig tot niets van snapt dat er mensen zijn die vrijwillig aan boord van een zeilboot wonen.
Het gekke is dat er waarschijnlijk nooit aan huisbewoners wordt gevraagd of ze soms willen verhuizen, wanneer ze af en toe naar een andere woning gaan. Een weekendje weg naar een andere stad is heel normaal. Daar wordt niks achter gezocht, zolang je -ook heel normaal- een huis aan wal hebt. Maar woon je niet aan wal en ga je een weekendje naar een andere stad zonder je woonzeilboot, dan wil je absoluut weer verhuizen naar een huis. Zeker als je dat meer dan eens doet.
Ook bootbewoners gaan weleens op vakantie zonder boot
Laat ik die stelling de wereld uithelpen. In elk geval voor ons. Wij willen niet terug naar de wal. Of we dat ooit wel willen, weet ik niet. Ik heb geen glazen bol en kan niet in de toekomst kijken. Soms is het gewoon lekker om even in een andere omgeving te zijn. Dat deden we ook toen we nog niet aan boord woonden. Het is niet altijd mogelijk om met ons ‘huis’ op pad te gaan en zo een andere omgeving te hebben. Ook bootbewoners gaan weleens op vakantie zonder boot. Ja echt! Het komt voor.
Vorig jaar nog een weekje in Zwitserland geweest. Heerlijk. En na zo’n week kijk ik weer uit naar mijn eigen ‘huisje’ op het water. Heb ik weer genoeg ónder een douche kunnen staan (ipv de handdouche aan boord). Heb ik weer genoeg vaste grond onder mijn voeten gehad. Na zo’n week of na een weekendje ‘weg in eigen land’ weet ik weer extra zeker dat ik woonzeilbootbewoner ben.
Oh, en geen zorgen! Wij stellen elkaar af en toe de vraag: ‘Wil jij nog steeds aan boord blijven wonen?’ Zodra een van ons ‘nee’ antwoordt, gaan we op zoek naar iets anders.
