De erfenis van Rio 2016
Terwijl de stad Olympisch begint te kleuren, heeft het (Internationaal Olympisch Committee (IOC) opgelucht gereageerd na haar laatste inspectiebezoek voordat de Spelen losbarsten. Rio is naar de mening van het IOC klaar om de wereld te ontvangen. Dat wil overigens niet zeggen dat alle werkzaamheden al zijn afgerond. Ze liggen wel op schema en verwacht wordt dat alles op tijd klaar zal zijn. Er wordt bijvoorbeeld nog gewerkt aan diverse stadions en tribunes, maar ook nog aan de metro. Bijna alle metrostations zijn inmiddels wel af. Het ziet er naar uit dat op 1 augustus lijn 4 operationeel is. Hierdoor wordt de wijk Barra waar het Olympisch dorp gevestigd is, verbonden met het metronet.
Er worden helicopters ingezet om te speuren naar drijvend afval
Nalatenschap of erfenis wordt ook wel legacy genoemd. Daar draait het tegenwoordig om bij het organiseren van sportevenementen. Waarom? Er moet veel geld geïnvesteerd worden, voordat een stad klaar is om een evenement als de Olympische Spelen te ontvangen. Publiek geld komt niet meer vrij voor een sportevenement, zonder dat het wat oplevert voor de inwoners. Een evenement is dan een katalysator om diverse verbeteringen door te voeren en een stad voor toekomstige generaties mooier en beter achter te laten dan dat deze vóór het evenement was.
Opschonen
Verbetering van het openbaar vervoer zijn steeds vaker het belangrijkste onderdeel van de legacy van de Olympische Spelen. Zo ook voor de gemeente Rio, die enorm heeft geïnvesteerd in het OV. Maar daarnaast heeft de gemeente vele andere projecten opgetuigd op het gebied van educatie, duurzaamheid, cultuur en sport. Naast verbeteringen van het OV was het opschonen van Guanabara Bay een groot onderdeel van de legacy van Rio 2016.
Ondanks dat er nog steeds negatieve berichten verschijnen over de waterkwaliteit, geeft het IOC aan dat deze in lijn is met normen van de Wereld Gezondheidsorganisatie. Blijkbaar is het gevaar van infecties door vervuiling niet groot genoeg om je druk over te maken. Al denken veel vissers daar anders over. Het drijvende afval daarentegen blijft onverminderd aanwezig, want ondanks de eco-barrières die de toestroom van afval vanuit de rivieren moeten tegenhouden, komt er dagelijks rond de 90 tot 100 ton afval in de baai terecht.
Rio is tekortgeschoten in het nakomen van haar beloftes, maar het zou Brazilië niet zijn als het op korte termijn niet opgelost zou worden. Er worden straks daarom helicopters ingezet. Die zullen iedere ochtend de baai af te speuren naar drijvend afval, dat een gevaar op kan leveren voor het zeilen en surfen. Op die manier kunnen de ecoboten gericht gaan vissen. Heel prettig natuurlijk dat dát probleem voor de Spelen wordt opgelost, maar van een legacy voor toekomstige generaties kunnen we hier niet spreken.
Vertraging
Terug naar dé metro waar zo veel over te doen is geweest. Vertraging bij de bouw vanwege onvoorziene extra werkzaamheden. Die hebben er op hun beurt toe geleid dat het budget vroegtijdig was uitgeput. Het zal Amsterdam bekend in de oren klinken, dat het aanleggen van een metro langer duurt en meer kost dan initieel begroot. Maar ondanks twijfels en kritiek, bleef de verantwoordelijke secretaris van de staat Rio volhouden dat de metro vóór de Spelen af zou zijn. Door middel van extra financiële injecties, lijkt hij nu gelijk te krijgen. De metro gaat naar verwachting voor een enorme verlichting zorgen in de stad die structureel geplaagd wordt door files en verkeersinfarcten. Dat is daarmee wél die legacy voor de toekomst.
Maar hoe zit het eigenlijk met de legacy van de 21 hospitality huizen die nu voor een deel in opbouw zijn? In toenemende mate geldt voor consulaten en nationale Olympische Committees, dat zij iets willen nalaten aan de stad die hen zo gastvrij ontvangt. Diverse landen gaan zichzelf dan ook in de etalage zetten door middel van een ‘huis’. Een concept dat bestaat sinds het eerste Holland Heineken House in Barcelona 1992.
Het heeft anno 2016 veel gevolg gekregen. Voor enkele landen is het huis een besloten ontmoetingsplaats voor atleten en genodigden, maar voor de meesten is het belangrijkste doel het promoten van het land. Het is ook om die reden dat de meeste huizen worden georganiseerd door een consulaat, maar niet het Nederlandse.
Waar is het feestje?
Voor de dertiende keer is het Holland Heineken House (HHH) aanwezig. Hét huis dat bekend staat als dé plaats voor een feestje. Als het gaat om de legacy van Nederland, dan betreft het de samenwerking tussen NOC*NSF en de gemeente Rio ter ondersteuning van de GEO scholen door middel van clinics van Nederlandse (-oud) Olympiërs en Paralympiërs. Kennisoverdracht en inspiratie. Niet alleen tijdens de Spelen, maar juist al drie jaar van tevoren én met aandacht voor de borging van het project in de toekomst. Tijdens de Spelen vindt er in het HHH een evenement plaats ter afsluiting deze samenwerking.
IJsbaan
De bekende Nederlandse ontmoetingsplaats is straks niet de enige plek voor een leuk feestje. Vlakbij, aan Lagoa Rodrigo de Freitas waar het roeien en kanoën gaan plaatsvinden, komt een Zwitsers mini skidorp. Drie houten chalets en een synthetische ijsbaan worden gebouwd. Om gasten te ontvangen voor feestelijke huldigingen, wijnproeverijen, workshops chocolade maken en nog veel meer. Het mooie is dat dit huis er tijdens zowel de Olympische als Paralympische Spelen staat. De legacy van de Zwitsers is dat zij na afloop een gemoderniseerd honkbalveld nalaten aan de inwoners van de stad.
Een ander voorbeeld is het Olympisch Committee van Qatar dat een voormalige galerie ombouwt tot souk. Dit om de Arabische cultuur te snuiven. Quatar geeft behoorlijk wat aandacht aan de legacy van het huis. Zo wordt het gebouw achtergelaten als openbare tweetalige school. De entreegelden worden beschikbaar gesteld om kinderen uit achterstandswijken te laten trainen op Qatarese topsport-accommodaties.
Hiervoor is men de samenwerking aangegaan met een lokaal goed doel genaamd Futuro Olímpico. Dat zet atletiek in op scholen waar voornamelijk kinderen uit favela’s zitten. Het doel is om de kinderen op te leiden tot atleten en zelfbewuste, blije inwoners van Rio. Heel gaaf is dat in Londen 2012 een atlete opgeleid in dit programma heeft meegedaan op de 200m sprint!
Er zijn natuurlijk nog meer landen die hebben nagedacht over hun legacy aan Rio. Ik vind het een mooie ontwikkeling dat nalatenschap niet meer alleen iets is voor de organiserende stad, maar ook voor de bezoekende landen. Want ik geloof dat we alleen samen de wereld een beetje mooier kunnen maken!
