Stront…
Het lijkt wel of het onze gevederde vrienden in de lucht de meeste behaging vinden in het vol schijten van onze schepen, zeker als je er pas enkele uren op hebt staan boenen.
Een tijdje geleden werd onze haven ‘eventjes bezocht’ door een klucht Aalscholvers. De veelvraat eet drie keer zijn eigen lichaamsgewicht aan vis per dag en dat is veel! Als de vogel in het water ligt, is het net een onderzeeër, want alleen de kop steekt boven water… Hij schijt echter ook drie keer zijn eigen lichaamsgewicht per dag en dat stort ie het liefst uit boven de jachten in de havens. De zure drek vreet gelijk diep in je lak, dus wees er als de bliksem bij anders krijg je de kringen er nooit meer uit. Ze zijn ook best georganiseerd, want de ene helft van de club gaat met de bek open aan de rand van de haven liggen, terwijl de overgeblevenen onder water duiken en alle vis naar de hongerige magen jaagt.
“Was er in Den Haag maar zoveel saamhorigheid!” schiet er door me heen…
Snel pak ik de camera en concludeer tot mijn schrik dat er vissen naar binnen glijden die haast even groot zijn als de vogel zelf…
“Geen wonder dat alle visser rond het IJsselmeer moeten saneren!” mopper ik tegen de buurman terwijl ik de camera continue laat klikken van verbijstering.
Na een klein kwartiertje schrokken, zit er geen visje meer in de haven en even later stijgt het grote vreetleger op. Met veel gekrijs en gespetter groepeert de colonne zich in de lucht.
“Nee hè!” roep ik geërgerd als ik zie dat ze mijn kant op komen.
‘Flats.. splutsch.. plops…’ klinkt het als de klodders witbruine drek over de schepen word uitgesproeid en ik kan ternauwernood een veilig heenkomen zoeken om niet bescheten te worden.
ik kan ternauwernood een veilig heenkomen zoeken om niet bescheten te worden
“Ze vertrekken naar de volgende visplek om ook daar de boel leeg te vreten!” lacht mijn buurman die ook een veilig heenkomen zoekt.
Met stomheid geslagen aanschouw ik mijn zojuist bescheten schip, dat enkele minuten geleden nog hagelwit glom.
‘Nu moet je snel zijn Evert, want het zuur in die shit vreet gelijk in je lak met die felle zon er op! Ik ga ook gelijk weer boenen!” roept de buurman.
Even later ben ik voor de tweede maal die dag ons schip aan het boenen en schoonspuiten.
Op dat moment wens ik haar een paar meter kleiner, want dan is 120 vierkante meter schip een hele klus om schoon te maken.
Al mopperend wrijf ik de stront – dat op sneldrogend cement lijkt – met de luiwagen van de lak en merk niet eens op dat er een oud baasje met een geurende pijp mijn bezigheden staat te aanschouwen.
“Wil het d’r niet aaafff?” vraagt hij met een sterk Amsterdams accent.
“Nee, en het is de tweede keer vandaag!” snauw ik geërgerd.
“Man… wees blij dat koeie niet kenne vliege…”; antwoord hij en loopt met kalme tred weg.
Tsjah… wat moet je daar nou nog op zeggen…
Tip: Stront, vastgekoekte troep, roet, groen en ander vuiligheid is heel eenvoudig te reinigen door een vaatwastablet op te lossen in een halve emmer heet water. Even de oppervlakken met een zachte borstel insmeren en een kwartier later met dezelfde zachte borstel los wrijven. Ook ideaal voor het teakdek. Niet in de hete zon doen…
