Billen a.k.a. bumbum
Yvette Ross woont in Rio en schrijft voor Zeilhelden in de aanloop naar de Olympische Spelen over het leven in Rio, de eigenaardigheden van de Brazilianen en ze geeft tips aan Rio-ganger
Als je woont in Rio en er óók over schrijft, dan ontkom je er niet aan om te schrijven over billen. Nog een kleine maand en dan gaat in Nederland de zomer hopelijk echt beginnen. Bikini’s en zwembroeken komen weer uit de kast en de witte benen krijgen langzaam kleur. De seizoenen op het zuidelijk halfrond zijn exact omgekeerd, dus over een kleine maand breekt in Brazilië formeel de winter aan. Dat wil hier zo veel zeggen als dat de temperatuur gemiddeld zo’n 5 graden Celsius lager ligt dan in de zomer. Met andere woorden
het is hier voor Nederlanders eigenlijk altijd zomer
terwijl het voor Cariocas heel koud kan zijn op een regenachtige dag. Maar, bij de eerste zonnestralen is natuurlijk iedereen weer op het strand te vinden en het liefst met zo weinig mogelijk stof om het lijf.
Ik herinner me dat in de jaren ’90 een artikel in een regionale krant stond over dames met lange geblondeerde haren die in stringbikini over het strand van Copacabana flaneerden en in de zee hun verkoeling zochten. De journalist leek te suggereren dat het een vooropgezet plan was om toeristen aan te trekken, maar inmiddels weet ik wel beter. Brazilië en billen, ‘bumbum’ in het Portugees, horen bij elkaar, hoe cliché. Er goed uit zien, is voor Cariocas belangrijk. Ongeacht het tijdstip van de dag ziet men er uit als om door een ringetje te halen. Haren mooi in de plooi en nagels gelakt. Er wordt aandacht besteed aan de kleinste details en men is trots! Vrouwen zijn vooral trots op hun billen en dus mag iedereen ze zien, vooral als ze op het strand zijn. Ongeacht leeftijd, maat, vetpercentage of elasticiteit van de huid, vrijwel alle Braziliaanse dames hebben er één, een ‘biquíni’. De stringbikini die met regelmaat op het strand kan worden gespot, wordt tegenwoordig echter niet meer door iedereen chic gevonden. Het broekje is dan ook geëvolueerd tot een iets meer stof omvattend kledingstuk. Maar, het is dan ook maar ietsje meer stof. Nog steeds toont het veel meer bil dan de gemiddelde Nederlandse bikini.
Billen zijn hier dus belangrijk. Het schoonheidsideaal is dat ze vol en rond zijn en daar heeft menig vrouw een lieve duit voor over. Behandelingen om huidveroudering en cellulites te lijf te gaan zoals peelings, radiogolven, magnetische pulsen of infrarood kosten tussen de R$800 en R$11.000 per jaar. En om vollere billen te krijgen, zijn implantaten of botox beschikbaar. Opgevulde billen herken je overigens direct! Maar, helaas heeft schoonheid ook een prijs want het opvullen van billen gaat ook regelmatig mis. Het bekendste voorbeeld is TV presentatrice, en vice Miss BumBum in 2012 en 2013, Andressa Urach, die heeft moeten vechten voor haar leven toen ruim een jaar geleden de implantaten in haar benen en billen zijn gaan lekken. Af en toe zie ik op het strand ook billen waarvan ik me afvraag of ze mislukt zijn of wellicht hard toe zijn aan een onderhoudsbeurt. Maar desondanks voelt men zich trots genoeg om op het strand een klein bikini-broekje te dragen. Mooi eigenlijk, dat zelfvertrouwen!
Hoewel ik inmiddels aardig Portugees spreek, is het af en toe best ingewikkeld om mensen te volgen als er woorden worden gebruikt die letterlijk vertaald geen enkele relatie houden met het onderwerp. Ook in dit kader zijn er een paar voorbeelden. Zo is het blijkbaar heel normaal dat de stringbikini een ‘fio dental’ wordt genoemd en in winkels wordt deze term gebruikt alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Kun je je voorstellen dat je een Nederlandse lingerie winkel binnenkomt om een bikini te kopen en de medewerkster vraagt: “Zoek je een flosdraadje of wat anders?” Bij mij werkt dit in ieder geval op de lachspieren. Helemaal als je weet dat flosdraad, de normale variant voor het flossen van je tanden, naast de papieren handdoekjes in de WC hangt van de gemiddelde churrascaria. En in dit barbecue-restaurant eten Brazilianen graag Picanha. Het staartstuk van een vleeskoe is volgens hen het beste stukje vlees voor op de churrasco en dat komt doordat het zijn smaak krijgt van het extra laagje vet. Maar, picanha wordt óók gebruikt om de vollere vrouw met ronde bilpartij aan te duiden. En daarmee is het Braziliaanse schoonheidsideaal verbonden met hun favoriete vleesgerecht. Hmmm, toch opvallend dat in een overwegend Katholiek land waar de vrouw gerespecteerd wordt, ze ook wordt vergeleken met een vleeskoe.
Mocht je nou Rio bezoeken en het is te koud om billen te spotten, dan kun je ook nog altijd naar Copacabana gaan waar tijdens de Olympische spelen het beachvolleybal, wielrennen, triathlon en open water zwemmen plaatsvinden
Maar goed, terug naar de bikini. Met een strandcultuur zoals Rio die kent, moet je er niet raar van opkijken als vrouwen in ‘biquíni’ over straat lopen. Het is namelijk heel gewoon om met zo min mogelijk spullen van huis naar het strand te lopen: slippers, handdoek en een ‘saída’ ofwel een kort en vaak doorschijnend niemendalletje voor over de bikini. Dat was voor mij best even schakelen toen ik hier voor het eerst een vrouw in string op straat zag. De laatste keer dat ik dat in Nederland heb gezien, was namelijk in de rosse buurt van Groningen.
Overigens wordt deze kunst dan weer provocerend gevonden door de omwonenden die het liever zien verdwijnen. Begrijp jij het nog….?
