MHS adventure part 3: From heaven to hell…

Als één van de opstappers en als eerste dame aan boord van de “Seahorse”, met het vertrek van zijn maatje Lex, lees je hier in mijn blog mijn ervaringen beschreven vanuit een vrouwelijk oogpunt. Het schetst een beeld van een bijzondere reis met een licht humoristisch inslag, wellicht soms wat onbeschaamd, maar bovenal recht vanuit mijn hart…

Wie ben ik?! Ik ben Brigitte en ik woon samen met mijn zoon van 9 op de tweemast tjalk ‘Horizon’ in de haven van Lelystad Haven. Het leven op en aan het water is voor mij het leven in zijn puurste vorm…

IMG_1289

Wat is dit heerlijk!!! Een overweldigend gevoel van vrijheid neemt bezit van mij. Dit was wat ik voor ogen had. De wind die met je haar speelt, het zilte nat op je lippen, de wolken die als wattenbollen langs de blauwe lucht glijden en de winterzon die je gezicht verwarmd…

Okay, dit klinkt allemaal heel idyllisch, waar het niet dat meneer Bik het voor elkaar kreeg om in een onbewaakt moment zijn Iphone tussen z’n pak en life-vest te proppen in plaats van in het daar aanwezige borstzakje… Met als gevolg dat het ding, wanneer hij leunend tegen de verstaging bij een sanitaire stop, prompt het ruime sop kiest!!! Wat een sof!!! Al het tot nu verzamelde beeld materiaal…foetsie! Dit ligt nu samen met alle benodigde info met betrekking tot de route en de weersverwachting, ergens op de zeebodem op 45 meter diepte tussen Cherbourg en Geurnsey. Gelukkig heeft Andries nog een reserve Iphone mee en daarnaast hebben we de Ipad, wat kan er verder nog gebeuren?!…Achteraf bezien zou je kunnen zeggen dat dit een voorbode was van wat er ons te wachten staat…
IMG_1967 IMG_1972

 

 

 

 

 

De tocht verloopt verder voorspoedig. We genieten met volle teugen, we hebben stroming mee en een goede wind in de zeilen. En met tapa’s en een toost op een voorspoedige tocht, is het een rustige vooravond waarin wij net voorbij Geurnsey, de zon aan de horizon in zee zien zakken…

‘Laten we om en om even wat slapen’, stelt Andries voor. ’Er komt vannacht een klein stormfront tussen 1:00 en 4:00 uur met tegenstroom en 28 knopen wind met uitschieters naar 30, dan moeten we scherp zijn’ vervolgt hij. Andries brengt me weer even met beide voeten aan dek. Check, goed plan, ik ga wel eerst dan neem ik jou over een uurtje of wat over.

Met dat gezegd hebbende realiseer ik mij dat ik deze powernap binnen in deze schuddende en schommelende boot dien te realiseren. Want inmiddels is de wind aangetrokken en liggen we redelijk schuin. En door de inmiddels aanwezige tegenstroom is er een stevige deining, hoe kan ik in godsnaam hier slapen! Echt alles gaat heen en weer! Maar de gedachte dat ik straks alert dien te zijn zonder mij zelf even te hebben opgeladen zorgt dat ik resoluut de salon binnen stap en mijzelf met drijfpak en al onder de aanwezige slaapzak comfortabel maak op de bank in de salon. Zo in de slaapzak en door de schuinte van de boot tegen de wand geplakt doe ik mijn ogen dicht in een poging om mijzelf af te sluiten van de geluiden en het geschommel…

Normaal gesproken heb ik er niet zo’n moeite mee, maar op dit moment zou ik de godvergeten GoPro het liefst een gaatje in schuiven waar de zon niet schijnt…

SHIT!!! Hoe laat is het? Ik schiet omhoog en check mijn horloge…23:55 uur. Ik heb verdullemus gewoon een uur liggen pitten! Ik wurm mij uit de slaapzak en steek mijn hoofd naar buiten, Andries zit onverstoorbaar te genieten…hahahaha, geweldig! Kom zeg ik, ik neem je over. Kun jij ook nog even slapen. En al snel ligt ook Andries opgerold in de slaapzak te slapen.

Ik zit alleen met mijn gedachten aan het roer, het gereefde grootzeil en het fok staan vol en we hebben een fijne snelheid. Het gebonk en geschommel van de boot is hier buiten lang niet zo erg als wanneer je binnen zit. Het is volle maan! Haar serene licht beschijnt de zee rondom ons heen. Maar er is verandering op komst, ik zie een donkerte aan de horizon en er trekt een dikke bewolking onze kant op…

IMG_2073

Het is inmiddels 00:45 uur. De maan is door de dichtgetrokken bewolking al een poos niet meer zichtbaar, het is stikdonker. De wind neemt toe en wordt ook vlagerig en is daarmee onvoorspelbaar geworden, de deining intensiveert en in combinatie met de tegenstroming merk ik dat het mij moeite kost om het schip op koers te houden.

Dan…vanuit het niets…BAMMMM!!!! WTF, wat is er gebeurd! Shit, met een enorme dreun en met een klapperend grootzeil zwenkt de giek met een zwaai overboord, de grootschoot achter zich aan slingerend!


AN!!! Wordt Wakker!!!… Door de klap en mijn paniekerige geroep springt Andries, als een duveltje uit z’n doosje, uit z’n slaapzak… Even zie ik hem de situatie in zich opnemen. Dan pakt hij resoluut zijn lifeline, trekt de giek weer naar binnen en bevestigd deze met de lifeline aan een ring in de kuip. Goed, we hebben weer controle over het zeil, en nu?! Na een inspectie ziet Andries dat het ringetje waar de grootschoot mee is bevestigd aan de slede, is gebroken, metaal moeheid…Hij gaat naar binnen om een nieuwe ring te fabriceren…

IMG_2074

Ik blijf buiten aan het roer, met de grootschoot provisorisch tussen mijn benen in de kuip bevestigd, houd ik de boot op haar koers. Dit is nog best een uitdaging, de wind is inmiddels aangetrokken tot stormachtig en het regent. Hierdoor is de IPad met de route niet meer leesbaar geworden. En met geen zicht meer op kenmerken aan land, hemel en horizon is het nu zaak om op het handkompas te varen. Dan hebben we nog te maken met de stroming die, in dit gebied, verraderlijk kan zijn. De deining, welke door de wind en de tegengestelde stroming, zo stevig is, dat het lijkt alsof je in een wasmachine je boot recht probeert te houden… Ik bemerk dat m’n handen krampachtig de helmstok vasthebben, m’n voeten door de ietwat onnatuurlijke houding verkrampt raken…Fuck waarom duurt het zo lang?! Nee he, staat meneer alles met z’n GoPro te filmen, nog even een kleine comment, oh nee niet goed doen we nog ff over…WTF, AN HOUD IS OP MET FILMEN, KOM HIER EN NEEM MIJ OVER!!!

Reacties

Reacties